پرخوری عصبی نوعی اختلال خوردن است. اختلال خوردن از جمله مشکلات سلامت روان است که باعث بروز عادت رفتاری غذایی افراطی و خطرناک می شود. این رفتارهای غذایی افراطی باعث سایر مشکلات جدی سلامتی و گاهی اوقات مرگ می شود. افراد مبتلا به بولیمیا در مدت زمان کوتاهی غذای زیادی می خورند و در این مدت کنترلی بر غذا خوردن ندارند.
افراد مبتلا به بولیمیا سعی می کنند بعد از خوردن غذا از شر غذا (به نام پاکسازی) خلاص شوند و از افزایش وزن جلوگیری کنند. پاکسازی ممکن است به صورت مصرف ملین ها شامل قرص ها یا مایعاتی باشد که حرکت غذا در بدن را تسریع کرده و منجر به حرکات روده شود.
افراد مبتلا به بولیمیا همچنین ممکن است سعی کنند از افزایش وزن پس از پرخوری با ورزش بسیار بیشتر از حد معمول، خوردن بسیار کم یا اصلاً غذا نخوردن (روزه داری) و یا مصرف قرص برای دفع ادرار جلوگیری کنند. زنان مبتلا به بولیمیا معمولاً دارای عزت نفس پایینی هستند که با تصویری که از بدن شان دارند ارتباط تنگاتنگی دارد.
برخلاف افراد مبتلا به اختلال پرخوری، افراد مبتلا به بولیمیا اغلب وزن طبیعی دارند. این افراد پس از خوردن غذای زیاد از شرغذا یا وزن اضافی سعی می کنند خلاص شوند. تشخیص اینکه آیا یکی از عزیزانمان مبتلا به بولیمیا یا اختلال خوردن دیگری است کار بسیار دشواری است.
تفاوت بین پرخوری عصبی و سایر اختلالات خوردن چیست؟
افراد مختلفت ممکن است متاسفانه بیش از یک اختلال در رابطه با باخوردن در طول زندگی خود داشته باشند. اما اطمینان داشته باشید صرف نظر از اینکه چه نوع اختلال خوردن ممکن است داشته باشید، می توانید با درمان به راحتی بهتر شوید.
زنان بیشتر از مردان به بولیمیا مبتلا میشوند. پرخوری عصبی دختران و زنان جوانتر را بیشتر از زنان مسن تحت تأثیر قرار می دهد. دختران نوجوان بین 15 تا 19 سال و زنان جوان در اوایل 20 سالگی بیشتر در معرض خطر هستند. اما توجه داشته باشید به طور کلی اختلالات خوردن بیشتر در زنان مسن اتفاق می افتد.
علائم پرخوری عصبی چیست؟
فرد مبتلا به بولیمیا ممکن است لاغر، اضافه وزن یا وزن طبیعی داشته باشد. تشخیص اینکه آیا فردی به بولیمیا مبتلا است یا خیر، ممکن است دشوار باشد. این به این دلیل که پرخوری و پاکسازی اغلب به دور از چشم بقیه انجام می شود فرد مبتلا راجع به آن صحبت نمی کند.
اما با گذشت زمان، برخی از علائم پرخوری عصبی ممکن است بروز کند و کاملا مشهود باشد که شامل موارد زیر است:
- گونه ها یا فک متورم شده است
- پینه یا خراش روی بند انگشت (اگر از انگشتانشان برای ایجاد استفراغ استفاده میکنند)
- دندان هایی که به طور فزاینده ای حساس و پوسیده می شوند
- شکستگی رگ های خونی در چشم
- رفلاکس اسید، یبوست و سایر مشکلات گوارشی
- کم آبی شدید
دختران یا زنان مبتلا به بولیمیا نیز ممکن است تغییرات رفتاری داشته باشند مانند:
- اغلب بلافاصله بعد از غذا به دستشویی رفتن (برای استفراغ)
- ورزش زیاد، حتی در آب و هوای بد یا زمانی که آسیب دیده یا خسته هستند
- رفتار بد خلقی یا غمگینی، متنفر بودن از ظاهرش یا احساس ناامیدی
- داشتن مشکل در ابراز خشم
- نمیخواهد با دوستانش بیرون برود یا فعالیتهایی را انجام دهد که زمانی از آنها لذت میبرد
- افراد مبتلا به بولیمیا اغلب دارای سایر اختلالات سلامت روان از جمله افسردگی، اضطراب یا مشکلات سوء مصرف مواد هستند.
پرخوری عصبی چگونه تشخیص داده می شود؟
روانشناس از شما سوالاتی در مورد علائم و سابقه پزشکی می پرسد. ممکن است صحبت کردن با روانشناس در مورد رفتارهای مخفیانه تان و یا پاکسازی (روش های آن) یا ورزش های بیش از حد دشوار باشد. اطمینان داشته باشید روانشناسان می خواهند به شما کمک کنند تا بهتر شوید. صادق بودن در مورد رفتارهای غذایی خود با روانشناس روش مناسبی برای دریافت کمک است.
روانشناس ممکن است آزمایش خون یا ادرار را برای رد سایر علل علائم احتمالی شما انجام دهد. آزمایشهای دیگری نیز انجام دهد تا ببیند آیا شما مشکلات سلامتی دیگری ناشی از پرخوری عصبی دارید یا خیر. این آزمایشها ممکن است شامل آزمایشهای عملکرد کلیه یا الکتروکاردیوگرام (ECG یا EKG) باشد تا ببیند آیا پرخوری و پاکسازی مکرر بر سلامت شما تأثیر گذاشته است یا خیر.
مشاور شما ممکن است شما را به تیمی از پزشکان، متخصصان تغذیه و درمانگران ارجاع دهد که برای کمک به بهبود شما تلاش خواهند کرد.
پرخوری عصبی چگونه درمان می شود؟
تغذیه درمانی
افرادی که مرتباً پاکسازی میکنند، به عنوان مثال خودشان استفراغ میکنند یا ملین مصرف میکنند، باید توسط پزشک معالجه شوند. پاکسازی می تواند باعث عدم تعادل الکترولیتی بدن در دراز مدت شود و خطرناک است. حتی برخی از افراد مبتلا به بولیمیا در صورت داشتن مشکلات جدی قلبی یا کلیوی ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان داشته باشند
روان درمانی این نوع درمان بر اهمیت صحبت کردن در مورد احساسات و تأثیر آنها بر کاری که انجام می دهید تمرکز میکند. به عنوان مثال یا درمانگر خود در مورد اینکه چگونه استرس باعث ایجاد پرخوری می شود صحبت کنید. شما ممکن است با یک درمانگر یا در یک گروه با افراد مبتلا به پرخوری عصبی کار کنید. همچنین گروههای حمایتی و درمانی میتوانند به برخی از افراد مبتلا به بولیمیا زمانی که به درمانهای دیگر اضافه شوند، مفید باشند. در گروههای حمایتی افراد داستانهای خود را به اشتراک میگذارند.
دارو فلوکستین (پروزاک) تنها دارویی است که توسط سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان پرخوری عصبی تایید شده است. بیشتر دختران و زنان با درمان بهبود می یابند و می توانند دوباره غذا بخورند و ورزش کنند. برخی ممکن است پس از اولین درمان بهتر شوند. برخی دیگر خوب می شوند اما ممکن است عود کنند و دوباره نیاز به درمان داشته باشند. برای رهایی از این شرایط تمام راه حل های موجود را امتحان کنید تسلیم نشوید. بهترین راه حل خود را در نهایت پیدا خواهید کرد.